Sierociniec „Betlejem”

Artykuły » Sierociniec „Betlejem”

  • Ewangelicki sierociniec Betlejem w Tylicach
    Ewangelicki sierociniec Betlejem w Tylicach

Na początku XX w. liczna w Nowym Mieście Lubawskim społeczność ewangelicka prowadziła aktywne życie wspólnotowe, angażując się między innymi w działalność charytatywną. Funkcjonował oddział Stowarzyszenia Gustava Adolfa, zaangażowany w pomoc zapomogową ubogim ewangelikom. Aktywnie działało także stowarzyszenie kobiece prowadzące ochronkę (przedszkole) dla dzieci. W mieście siedzibę swoją miało również stowarzyszenie opiekujące się sierotami. Około 1902 r. organizacja ta otrzymała dwór z gruntami o wartości 140 tys. marek w pobliskich Tylicach. Majątek ten najprawdopodobniej został pozyskany przez Pruską Komisję Osadniczą. W lipcu 1902 r. sierociniec „Betlejem” i dwa inne majątki, przejęte przez niemieckich osadników odwiedził Victor von Podbielski, wywodzący się z polskiego rodu szlacheckiego – pruski minister rolnictwa. Ministrowi podczas wizyty towarzyszyli członkowie zarządu stowarzyszenia prowadzącego sierociniec m.in. inspektor szkolny Lange. W tylickiej placówce przebywało wówczas czterdziestu trzech podopiecznych (chłopców i dziewcząt). Przy zespole dworskim, w którym mieścił się sierociniec, istniał ogród, w którym pracowali podopieczni przytułku. Sierociniec „Betlejem” finansowany był przez Radę Powiatu Lubawskiego. W 1903 r. rada ta, przyznała dotację na jego prowadzenie w wysokości 400 marek. Pieniądze na utrzymanie placówki pochodziły również ze składek zbieranych podczas nabożeństw w okolicznych ewangelickich kościołach.

Dariusz Andrzejewski